اثربخشی یک دورۀ توان بخشی ورزشی بر اضطراب و شکایات جسمانی بیماران cabg

چکیده هدف: نارسایی قلبی، یک بیماری ناتوان کننده است که افراد زیادی را مبتلا می‏نماید. این بیماری علاوه بر اینکه جسم را معلول می‏کند، باعث افسردگی و اضطراب فرد و به هم ریختگی روحیۀ وی نیز می‏شود. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی اثربخشی دو ماه توان بخشی ورزشی بر میزان اضطراب و شکایات جسمانی بیماران جراحی کنارگذر آیورتی است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی و طرح تحقیق پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری پژوهش را بیمارانی تشکیل دادند که در یکی از بیمارستان های اصلی شهر تحت عمل جراحی کنارگذر آیورتی (cabg) قرار گرفته بودند. از میان این بیماران30 نفر از افرادی که به مرکز تحقیقات قلب و عروق مراجعه کردند در گروه توان بخشی قرار گرفتند و 30 نفر از سایر بیماران نیز گروه کنترل را تشکیل دادند. آزمودنی های گروه توان بخشی ورزشی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسۀ 90 دقیقه ای به انجام فعالیت پرداختند و بیماران گروه کنترل در این مدت فعالیت بدنی موثری از دیدگاه محقق نداشتند. در ابتدا و انتهای دورۀ توان بخشی، بیماران پرسشنامۀ sas را تکمیل کردند و از این طریق نمرۀ اضطراب و شکایات جسمانی بیماران محاسبه شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که به دنبال دو ماه توانبخشی ورزشی کاهش معناداری در میزان اضطراب بیماران گروه توان بخشی در مقایسه با گروه کنترل حاصل شد (014/0 =p). همچنین کاهش در میزان شکایات جسمانی بیماران نیز دیده شد اما این کاهش از لحاظ آماری معنادار نبود (25/0=p). نتیجه گیری: فعالیت بدنی و توان بخشی ورزشی ممکن است به عنوان یک روش درمانی مفید و موثر در تعدیل و کاهش عوارض روانی، به خصوص اضطراب، پس از عمل جراحی عروق کرونری باشد. واژ گان کلیدی: توان بخشی ورزشی، اضطراب، شکایات جسمانی، بیماران cabg.